જીંદગીનો ભાર હવે લાગે છે, જીવન પણ સુનકાર લાગે છે,
સહેવાતું નથી આ દુખ હવે, જ્યાં માણસ માણસનું લોહી માંગે છે,
ભાવ હતા 'ને હેત પણ હતા, આ જીવનમાં ઘણા ઉમળકા હતા,
જ્યારથી કળીયુગ પાગ્યો છે, ત્યારથી જીવન બોજ એક લાગે છે,
સફેદ ચાદર હું ક્યાં શોધું, મારા જ ઘરમાં કોણ જાગે છે,
જોને ગયો ભૂલી હું આજ મને, જાત મારી શું માંગે છે,
જીંદગીનો ભાર હવે લાગે છે, જીવન પણ સુનકાર લાગે છે,
એ દી' હતા જે રામ તારા રાજમાં, એ દી' હવે ક્યાં આવે છે,
ભૂલી જા આ શું ચાલે છે, તું તારાથી જ શું માંગે છે?
પ્રેમ નથી એવું ક્યાંથી કહું, જીવનમાં સ્વાર્થ ક્યાંથી જાગે છે,
મારું નથી કે તારું પણ નથી, માણસ પણ જોને કેવો ભાગે છે,
જીંદગીનો ભાર હવે લાગે છે, જીવન પણ સુનકાર લાગે છે...
"વિરલ...રાહી"
૧૩/૦૭/૨૦૧૧
